ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ
ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ ﺷﺪﻥ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ
ﺩﺭﺣﺮﯾﻢ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻦ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ ﺁﻣﺪﻥ
ﺑﯽ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﯾﺎ ﺭ ﺁﻣﺪﻥ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺮﺯﺩﻥ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮ
ﺩﯾﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﮐﺮﺑﻼ
ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺮﺧﻨﺠﺮﺯﺩﻥ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﻣﯽ
ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺸﻨﯿﺪﻥ ﺯﻧﯽ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﺧﺎﮐﯿﺎﻥ
ﻣﯽ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﯼ ﺍﻓﻼﮐﯿﺎﻥ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮔﻞ ﻭﺍ ﺷﺪﻥ
ﻓــﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﺩﻧﯿـــﺎ ﺷـﺪﻥ
نظرات شما عزیزان:
محفل عشاق العباس(ع)بروجرد 
ساعت19:18---9 فروردين 1392
شعر از علی انسانی
چه غم گر هر کسی از من بجز غم رو بگرداند
مبادا از سرم رو کاسهی زانو بگرداند
رهین منّت دردم که بنشسته به پهلویم
به بستر، او مرا زین سوی، بر آن سو بگرداند
نگاه شوهر تنهای من این راز میگوید
که دیده؛ همسری از همسر خود رو بگرداند
ز بس بیزارم از دشمن عیادت چون کند از من
کمک از فضّه گیرم تا رخم از او بگرداند
دلم را مژده دادم تا اجل آید به امدادم
کجا بیمار رو، از کاسهی دارو بگرداند
پرستاری ندارم بر سر بالین بیماری
مگر آهم ازین پهلو به آن پهلو بگرداند
فدایی علی هستم پی حفظش دلم خواهد
اجل دست مرا گیرد به دور او بگرداند
.
.
.
منتظرتم ای منتقم