قاب شیشه ای

پشت قاب شیشه پنجره ای که شبای منو با خود می بره

جایی که گذشته هام مثل تصویر از تو باغش می گذره

پشت قاب بی نفس مثل او پرنده که دلش گرفته تو قفس

مثل یه حقیقت رفته به باد منو با خود میبره مثل یه رویا توی خواب

شهر من من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش

از پس شیشه تو را می بینم که گرفتی مرا در بر خویش

من وضو با نفس خیال تو میگیرم و تو را می خوانم

و به شوق فردا که تو را خواهم دید چشم به راه می مانم

تن من پاره ای از آن تن توست

آنچنان که از رفتن گـــــــــــــــــل  خــــــــــار می مـاند به جا

از جـــــــــوانـــــی حــســـــرت بسیار می ماند بجا

دردم از درد دوست نیست
دردم از درد دل نـــــیـــســـــــت
دردم از درد یـــــار نــیســـــــــــــت
دردم ز درد  عشق است که وفادار نیست

سلام به دوستان و بازدید کنندگان عزیز

باز نوروز شد و بهار سر سبز همه جا رو فرا گرفت و بار دیگر شادی رادر دل همه ایرانی های عزیز جاری کرد و از خدا بخاطر این همه زیبایی تشکر میکنیم

امیدوارم سال  1391 سالبسیار خوبی برای همه  باشه و این  مطلب بسیار زیبا از دکتر علی شریعتی رو به همهتقدیم میکنم

نوروز

چه افسانه ی زیبایی،زیبا تر از واقعیت ! راستی مگر هرگز کسی احساس نمی کند که نخستین روز بهار ،گویینخستین روز آفرینش است . اگر روزی خدا جهان را آغاز کرده است مسلما بهار نخستینفصل ،فروردین نخستین ماه و نوروز نخستین روز آفرینش است .
هرگز خدا جهان و طبیعت را با پاییز یا زمستان یا تابستان آغاز نکرده است .مسلمااولین روز بهار ، سبزه ها روئیدن آغاز کرده اند و رود ها رفتن و شکوفه ها سرزدن وجوانه ها شکفتن ، یعنی نوروز .
نوروز تجدید خاطره ی بزرگی است ؛خاطره ی خویشاوندی انسان با طبیعت
هر سال، این فرزند فراموشکار -که سرگرم کارهای مصنوعی ساخته های پیچیده ی خود-مادر خویش را از یاد می برد با یاد آوری های وسوسه آمیز نوروز ، به دامن وی باز میگردد و با او این باز گشت و تجدید دیدار را جشن می گیرد .
فرزند در دامن مادر ، خود را باز می یابد و مادر در کنار فرزند ،چهره اش از شادیمی شکفد اشک شوق می بارد فریاد شادی می کشد جوان می شود حیات دوباره می گیرد بادیدار یوسفش بینا و بیدار می شود .
نوروز دست مردم را می گیرد و از زیر سقف ها ،درهای بسته ،فضاهای خفه ،لای دیوارهایبلند و نزدیک شهر ها وخانه ها ، به دامن آزاد و بیکرانه ی طبیعت می کشاند .
گرم از بهار ،روشن از آفتاب ،لرزان از هیجان آفرینش و آفریدن ،زیبا از هنر مندیباد وباران ، آراسته با شکوفه ، جوانه ،سبزه و معطر از باران ؛ بوی باران ،بویپونه ،بوی خاک ،شاخه های شسته ،بران خورده پاک.....

** معلم شهید دکتر علی شریعتی**

*یادش گرامی باد*

کاش چون پائیز بودم... کاش چون پائیز بودم

کاش چون پائیز خاموشو ملال انگیز بودم

برگ های آرزوهایمیکایک زرد می شد

آفتاب دیدگانم سرد میشد

آسمان سینه ام پر دردمی شد

ناگهان توفان اندوهیبه جانم چنگ می زد

اشگ هایم همچو باران

دامنم را رنگ می زد

وه ... چه زیبا بوداگر پائیز بودم

وحشی و پر شور و رنگآمیز بودم

شاعری در چشم من میخواند ... شعری آسمانی

در کنارم قلب عاشقشعله می زد

در شرار آتش دردینهانی

نغمه من ...

همچو آوای نسیم پرشکسته

عطر غم می ریخت بر دلهای خسته

پیش رویم:

چهره تلخ زمستانجوانی

پشت سر:

آشوب تابستان عشقیناگهانی

سینه ام:

منزلگه اندوه و درد وبدگمانی

دیوار – فروغ فرخ زاد- 1335